Czym jest samoobrona?
Samoobroną na ogół określa się działania mające na celu obronę przed agresorem i nierzadko jego obezwładnienie.
Tego terminu używa się mając w domyśle wszelkie możliwe sposoby ochrony (na przykład z użyciem broni czy przedmiotów), choć coraz częściej stawia się znak równości między nim, a pojęciem sztuk walki.
Gdzie mogę się tego nauczyć?
Profesjonalne kursy samoobrony prowadzone są zazwyczaj przez certyfikowanych i uznanych w środowisku instruktorów, odpowiedzialnych za przekazywanie kursantom wiedzy, a także za ich bezpieczeństwo i zdrowie w trakcie zajęć.
Należy postawić granicę pomiędzy sztukami i sportami walki, a typowymi systemami i szkołami samoobrony – mimo, iż mają one wiele elementów wspólnych, zachodzą między nimi różnice, głównie w ideologii, zakresie nauczanych technik i zastosowaniu.
Podczas gdy większość sztuk i sportów walki w obecnej formie nastawiona jest na rywalizację stricte sportową (co nie wyklucza możliwego przełożenia umiejętności nabytych w ringu na realną walkę), szkoły i systemy samoobrony stawiają na unieszkodliwienie przeciwnika w najszybszy możliwy sposób przy równoczesnym zadbaniu o własne bezpieczeństwo.
Niehonorowe ale skuteczne
”Samoobrona nie ma być piękna i szlachetna, ma być skuteczna”. Nie ma co spodziewać się tutaj kopnięć z wyskoku, tak samo jak i innych akrobacji, czy obrotowych ciosów pięścią. W sytuacji zagrożenia, stopień abstrakcji trzeba redukować a nie podnosić, a prawda jest taka, że ani na podskoki, ani na salta, ani na inne rzeczy najzwyczajniej w świecie nie ma miejsca ani czasu w realnej walce, tu przydają się techniki proste i niewymagające atletycznej postury, takie jak na przykład ataki w oczy, krocze czy krtań przeciwnika.
Na stojąco i na leżąco
Jako że realna walka zasadniczo może toczyć się w dwóch płaszczyznach – stójce (wtedy, gdy obie nasze stopy dotykają podłoża, do stójki zalicza się również walkę w klinczu, której na ogół powinno unikać się na ulicy – głównie z powodu ograniczonego pola widzenia i możliwości otrzymania obrażeń, których nie będziemy mogli uniknąć) oraz w parterze (mamy więcej niż dwa punkty podparcia, zazwyczaj gdy jedna ze stron wyląduje na ziemi na plecach), powinniśmy mieć chociaż podstawowe umiejętności w każdej z nich. Nie musimy silić się na wirtuozerię, ale podstawy walki we wspomnianych płaszczyznach stanowią solidny fundament umożliwiający nam wyjście z konfrontacji bez szwanku.
Każda walka zaczyna się w stójce, dlatego warto opanować
–różne rodzaje gardy bokserskiej i inne metody ochrony przed atakami
–poprawne techniczne uderzanie rękoma i nogami, ponieważ nieumiejętne użycie własnych kończyn może zadziałać na naszą niekorzyść
–podstawy obrony przed obaleniami, czyli próbami przeniesienia walki do parteru (na ziemi jesteśmy dużo mniej mobilni, łatwiej wystawić się na atak
Jeśli chodzi o techniki parterowej niezbędnym minimum jest umiejętność zrzucenia z siebie przeciwnika i szybkiego powrotu do stójki, a także podstawowe dźwignie czy duszenia.
